Eerste schrijfopdracht: Creatief schrijven.
Dit is mijn eerste opdracht voor creatief schrijven. De bedoeling van de opdracht was dat je een verhaal moest verzinnen. Je verhaal MOEST beginnen met deze zin: ''(Naam van personage) zat alleen in de keuken, de dag nadat de wereld was vergaan''. Ik vond deze opdracht leuk om te doen, omdat ik heel veel fantasie heb als het om creatief schrijven gaat, was deze opdracht heel makkelijk voor mij om te maken. Mijn hoofdpersonage van mijn verhaal heet LuLu, en ze is 15 jaar oud. Ik vind dat ik deze opdracht goed heb gemaakt, omdat ik op het moment dat ik dit verhaal aan het schrijven was, heel veel fantasie had. Dit is mijn eindresultaat:
Eindresultaat: Eerste schrijfopdracht.
Lulu zat alleen in de keuken, de dag nadat de wereld was vergaan. Ze staarde voor zich uit en vergat waarom ze ook alweer naar de keuken was gegaan. Ze was met haar gedachten helemaal ergens anders. Ze dacht na over haar leven nu als geest en hoe ze op deze plek is terecht gekomen.
Het begon allemaal op de dag dat Lulu en haar gezin een dagje uit gingen naar de Efteling… Ze hoorde hoe enthousiast haar broertje BieBoe en haar zusje LoLa waren, ze besproken in welke achtbanen ze allemaal zouden gaan. Maar toen ze halverwege op de snelweg waren, gebeurde er iets raars. Lulu keek uit het raam van de auto naar de mooie natuur langs de snelweg en de mooie blauwe lucht terwijl ze een heerlijke broccoli aan het eten was, maar er viel haar iets op. In die mooie blauwe lucht zag ze een rood puntje dat steeds groter werd en de zwarte grond van de snelweg ging ineens open. Lulu wist niet wat haar overkwam, was dit echt, of is het maar een droom? Haar broer en zus huilden omdat ze wisten dat dit het einde was. Haar vader probeerde zo ver mogelijk van de scheur in de grond weg te rijden, maar dat had geen zin. De scheur in de grond kwam vanzelf naar de auto toe waardoor de auto vanzelf in de scheur in de grond viel, Lulu sloot haar ogen omdat ze niet durfde te kijken wat er ging gebeuren, maar ze vielen niet, ze zweefden. De auto waarin zij zaten zweefde vanzelf naar de hemel toe. Ze kwamen voor een hele grote poort te staan met de auto. LuLu en haar gezin stapte uit de auto maar LuLu stapte voorzichtig op de zachte wolken in de hoop dat ze niet naar beneden zou vallen. LuLu keek toe hoe de wereld onder haar voeten verging. Ze klapte de deur van de auto dicht, maar plotseling viel de auto, door de wolken heen, helemaal naar beneden, naar de plek onder de hemel, een plek waar het eeuwige vuur brandde. LuLu en haar gezin bleven zo dicht mogelijk bij elkaar om elkaar niet kwijt te raken. Ze liepen door de poort die streng bewaakt was door soldaten die eigenlijk engelen waren. Toen ze eenmaal binnen waren zagen ze God die op een hele grote gouden troon zat. Hij werd goed beschermt door zijn beschermengelen met wel zes vleugels! God was heel erg aardig, maar toen ze daar voor God stonden merkte LuLu ineens op dat ze haar handen, haar voeten en haar hele lijf niet meer kon zien! Ze keek naar haar gezin en die hadden te maken met hetzelfde probleem. God legde hen uit dat dit hun nieuwe lichaam zou zijn zodat ze in de hemel konden blijven leven, dit lichaam was nu hun onsterfelijk lichaam, met dit lichaam zou ze voor eeuwig en altijd moeten blijven leven. Meteen begon LuLu te twijfelen of ze wel gelukkig zou zijn met haar nieuwe lichaam, nu nog haar nieuwe woonplek. God wees LuLu en haar gezin een huis aan, het huis lag in een soort zwevend dorp, het zag er heel gezellig uit, dat zwevend dorp liet LuLu heel erg denken aan de zwevende dorpen van de Droomvlucht in de Efteling, waar ze eigenlijk nu had moeten zijn. God wist waar LuLu aan zat te denken en vertelde haar dat er in de hemel ook een Efteling is, LuLu en haar gezin waren meteen gelukkig, maar eerst nog de nieuwe woonplek.
Ze stonden voor hun nieuwe huisdeur. ''Dit is dan mijn nieuwe thuis'', dacht LuLu. Maar het viel Lulu op dat het precies dezelfde voordeur is als hun oude huis op aarde. Ze gingen naar binnen, maar alles was precies hetzelfde als hun oude huis! LuLu was blij en had al meteen vertrouwen in haar nieuwe leven, want ook haar vrienden waren nu geesten! LuLu wist dat ze dit nieuwe leven geweldig zou gaan vinden!
LuLu zat nog steeds in de keuken en werd opeens wakker uit haar dagdroom. Ze herinnerde zich weer hoe ze hier was belandt. Ook herinnerde ze zich weer waarom ze in de keuken was, ze was van plan om haar lievelings snack te pakken: broccoli, omdat ze naar de Efteling gaat met haar gezin! En ze leefde oneindig en gelukkig in de hemel!
Eindresultaat: Eerste schrijfopdracht.
Lulu zat alleen in de keuken, de dag nadat de wereld was vergaan. Ze staarde voor zich uit en vergat waarom ze ook alweer naar de keuken was gegaan. Ze was met haar gedachten helemaal ergens anders. Ze dacht na over haar leven nu als geest en hoe ze op deze plek is terecht gekomen.
Het begon allemaal op de dag dat Lulu en haar gezin een dagje uit gingen naar de Efteling… Ze hoorde hoe enthousiast haar broertje BieBoe en haar zusje LoLa waren, ze besproken in welke achtbanen ze allemaal zouden gaan. Maar toen ze halverwege op de snelweg waren, gebeurde er iets raars. Lulu keek uit het raam van de auto naar de mooie natuur langs de snelweg en de mooie blauwe lucht terwijl ze een heerlijke broccoli aan het eten was, maar er viel haar iets op. In die mooie blauwe lucht zag ze een rood puntje dat steeds groter werd en de zwarte grond van de snelweg ging ineens open. Lulu wist niet wat haar overkwam, was dit echt, of is het maar een droom? Haar broer en zus huilden omdat ze wisten dat dit het einde was. Haar vader probeerde zo ver mogelijk van de scheur in de grond weg te rijden, maar dat had geen zin. De scheur in de grond kwam vanzelf naar de auto toe waardoor de auto vanzelf in de scheur in de grond viel, Lulu sloot haar ogen omdat ze niet durfde te kijken wat er ging gebeuren, maar ze vielen niet, ze zweefden. De auto waarin zij zaten zweefde vanzelf naar de hemel toe. Ze kwamen voor een hele grote poort te staan met de auto. LuLu en haar gezin stapte uit de auto maar LuLu stapte voorzichtig op de zachte wolken in de hoop dat ze niet naar beneden zou vallen. LuLu keek toe hoe de wereld onder haar voeten verging. Ze klapte de deur van de auto dicht, maar plotseling viel de auto, door de wolken heen, helemaal naar beneden, naar de plek onder de hemel, een plek waar het eeuwige vuur brandde. LuLu en haar gezin bleven zo dicht mogelijk bij elkaar om elkaar niet kwijt te raken. Ze liepen door de poort die streng bewaakt was door soldaten die eigenlijk engelen waren. Toen ze eenmaal binnen waren zagen ze God die op een hele grote gouden troon zat. Hij werd goed beschermt door zijn beschermengelen met wel zes vleugels! God was heel erg aardig, maar toen ze daar voor God stonden merkte LuLu ineens op dat ze haar handen, haar voeten en haar hele lijf niet meer kon zien! Ze keek naar haar gezin en die hadden te maken met hetzelfde probleem. God legde hen uit dat dit hun nieuwe lichaam zou zijn zodat ze in de hemel konden blijven leven, dit lichaam was nu hun onsterfelijk lichaam, met dit lichaam zou ze voor eeuwig en altijd moeten blijven leven. Meteen begon LuLu te twijfelen of ze wel gelukkig zou zijn met haar nieuwe lichaam, nu nog haar nieuwe woonplek. God wees LuLu en haar gezin een huis aan, het huis lag in een soort zwevend dorp, het zag er heel gezellig uit, dat zwevend dorp liet LuLu heel erg denken aan de zwevende dorpen van de Droomvlucht in de Efteling, waar ze eigenlijk nu had moeten zijn. God wist waar LuLu aan zat te denken en vertelde haar dat er in de hemel ook een Efteling is, LuLu en haar gezin waren meteen gelukkig, maar eerst nog de nieuwe woonplek.
Ze stonden voor hun nieuwe huisdeur. ''Dit is dan mijn nieuwe thuis'', dacht LuLu. Maar het viel Lulu op dat het precies dezelfde voordeur is als hun oude huis op aarde. Ze gingen naar binnen, maar alles was precies hetzelfde als hun oude huis! LuLu was blij en had al meteen vertrouwen in haar nieuwe leven, want ook haar vrienden waren nu geesten! LuLu wist dat ze dit nieuwe leven geweldig zou gaan vinden!
LuLu zat nog steeds in de keuken en werd opeens wakker uit haar dagdroom. Ze herinnerde zich weer hoe ze hier was belandt. Ook herinnerde ze zich weer waarom ze in de keuken was, ze was van plan om haar lievelings snack te pakken: broccoli, omdat ze naar de Efteling gaat met haar gezin! En ze leefde oneindig en gelukkig in de hemel!
Tweede schrijfopdracht: Creatief schrijven
Dit is mijn tweede opdracht voor creatief schrijven. De bedoeling van deze opdracht was om het verhaal van een sprookje te veranderen. Het verhaal dat ik heb gekozen was het verhaal van Hans en Grietje.
Eindresultaat: Hans en Grietje:
Er waren eens twee kinderen die broer en zus waren: Hans en Grietje. Hans en Grietje hielden heel erg veel van elkaar en lieten elkaar nooit in de steek, ze waren heel erg gehecht aan elkaar. Ze merkten dat de laatste tijd hun ouders heel vreemde deden, het leek wel alsof ze iets van plan waren. Hans en Grietje wouden graag weten wat hun ouders voor hun verborgen. Op een avond hoorde Hans dat zijn ouders waren vertrokken, maar hij liet niet merken dat hij nog wakker was. De volgende ochtend merkten Hans en Grietje dat hun ouders niet thuis waren. Grietje raakte in paniek, ze dacht dat hun ouders voor altijd hadden achtergelaten in dat oude en vies huis. ''Maak je maar geen zorgen, ik heb de oplossing om onze ouders terug te vinden!'', riep Hans. ''Wat is die oplossing dan?'', vroeg Grietje terwijl ze zichzelf goed inhield om niet in huilen uit te barsten. ''Een navigatiesysteem! Ik heb er zelf eentje zitten maken toen we al merkten dat pap en mam zo apart deden.'' zei Hans kalmerend tegen Grietje. ''Ohja? Hoe werkt dat dan?'', vroeg Grietje. ''Ik heb een chip in de kleren van pap en mam gedaan zodat ik kan zien waar ze zijn. Ik hoef alleen te drukken op 'zoek chip' en dan weten we waar ze zijn!''. Hans merkte op dat het niet zomaar een locatie was... ''De Efteling?!'', zei Hans heel stomverbaasd. ''Je bedoelt Efteling de wereld vol wonderen...?'', zei Grietje. ''Ja, precies! Maar wat moeten onze arme ouders ouders nou doen in de Efteling, waar alleen maar de rijkste sprookjes leven?'', vroeg Hans zich af. ''Ik heb geen idee, maar daar komen we snel genoeg achter, laten we gaan!'', zei Grietje terwijl ze al wegliep. Ze gingen op weg naar de Efteling met behulp van het zelfgemaakte navigatiesysteem van Hans. Na 4 dagen lopen waren ze eindelijk aangekomen bij de Efteling. Ze waren al helemaal uitgeput door al dat lopen en ploften neer voor de ingang van het sprookjesbos. Maar ze gaven het niet op! Ze bleven doorzoeken. Hans zag op zijn navigatiesysteem dat zijn ouders zich bevonden bij de Fakir. Ze gingen zo snel als ze maar konden naar de Fakir en daar zagen ze hun ouders staan. ''Mam en pap!'', riepen Hans en Grietje tegelijkertijd terwijl ze in de armen van hun ouders sprongen. ''Wat doen jullie nou weer hier?'', vroeg de moeder ongerust. ''Dat kunnen we net zo goed aan jullie vragen, jullie hebben ons zomaar achtergelaten!'', zei Hans boos maar tegelijkertijd ook opgelucht. ''We waren hier omdat we van plan waren om hier te komen wonen in plaats van in dat vieze, oude huis, midden in het moeras. Eigenlijk was het een verassing maarja...'', vertelde de vader. Hans en Grietje waren zo blij, dat ze moesten huilen van geluk. Ze hebben al snel vriendjes gemaakt met Klein Duimpje, Rood Kapje en de Goede Feeën. Ze leefden lang en gelukkig in het sprookjesbos.
Eindresultaat: Hans en Grietje:
Er waren eens twee kinderen die broer en zus waren: Hans en Grietje. Hans en Grietje hielden heel erg veel van elkaar en lieten elkaar nooit in de steek, ze waren heel erg gehecht aan elkaar. Ze merkten dat de laatste tijd hun ouders heel vreemde deden, het leek wel alsof ze iets van plan waren. Hans en Grietje wouden graag weten wat hun ouders voor hun verborgen. Op een avond hoorde Hans dat zijn ouders waren vertrokken, maar hij liet niet merken dat hij nog wakker was. De volgende ochtend merkten Hans en Grietje dat hun ouders niet thuis waren. Grietje raakte in paniek, ze dacht dat hun ouders voor altijd hadden achtergelaten in dat oude en vies huis. ''Maak je maar geen zorgen, ik heb de oplossing om onze ouders terug te vinden!'', riep Hans. ''Wat is die oplossing dan?'', vroeg Grietje terwijl ze zichzelf goed inhield om niet in huilen uit te barsten. ''Een navigatiesysteem! Ik heb er zelf eentje zitten maken toen we al merkten dat pap en mam zo apart deden.'' zei Hans kalmerend tegen Grietje. ''Ohja? Hoe werkt dat dan?'', vroeg Grietje. ''Ik heb een chip in de kleren van pap en mam gedaan zodat ik kan zien waar ze zijn. Ik hoef alleen te drukken op 'zoek chip' en dan weten we waar ze zijn!''. Hans merkte op dat het niet zomaar een locatie was... ''De Efteling?!'', zei Hans heel stomverbaasd. ''Je bedoelt Efteling de wereld vol wonderen...?'', zei Grietje. ''Ja, precies! Maar wat moeten onze arme ouders ouders nou doen in de Efteling, waar alleen maar de rijkste sprookjes leven?'', vroeg Hans zich af. ''Ik heb geen idee, maar daar komen we snel genoeg achter, laten we gaan!'', zei Grietje terwijl ze al wegliep. Ze gingen op weg naar de Efteling met behulp van het zelfgemaakte navigatiesysteem van Hans. Na 4 dagen lopen waren ze eindelijk aangekomen bij de Efteling. Ze waren al helemaal uitgeput door al dat lopen en ploften neer voor de ingang van het sprookjesbos. Maar ze gaven het niet op! Ze bleven doorzoeken. Hans zag op zijn navigatiesysteem dat zijn ouders zich bevonden bij de Fakir. Ze gingen zo snel als ze maar konden naar de Fakir en daar zagen ze hun ouders staan. ''Mam en pap!'', riepen Hans en Grietje tegelijkertijd terwijl ze in de armen van hun ouders sprongen. ''Wat doen jullie nou weer hier?'', vroeg de moeder ongerust. ''Dat kunnen we net zo goed aan jullie vragen, jullie hebben ons zomaar achtergelaten!'', zei Hans boos maar tegelijkertijd ook opgelucht. ''We waren hier omdat we van plan waren om hier te komen wonen in plaats van in dat vieze, oude huis, midden in het moeras. Eigenlijk was het een verassing maarja...'', vertelde de vader. Hans en Grietje waren zo blij, dat ze moesten huilen van geluk. Ze hebben al snel vriendjes gemaakt met Klein Duimpje, Rood Kapje en de Goede Feeën. Ze leefden lang en gelukkig in het sprookjesbos.
Solicitatiebrief
Deze opdracht had te maken met onze profielkeuze in de derde klas. Je moest een sollicitatiebrief maken voor om dan zogenaamd te solliciteren voor je profielkeuze. Deze brief wordt gelezen door de profielkeuzecommissie. Ik heb gekozen voor het profiel N&G (natuur & gezondheid).
Eindresultaat: Solicitatiebrief
Eindresultaat: Solicitatiebrief